Ostatnio obejrzane.

Ostatnio się nudzę, więc znów wraca mi faza na oglądanie filmów. Większość przeglądam ze zwyczajnej ciekawości, choć wiadomo, że w ten sposób można trafić na chlam. No, ale ostatnio sięgam do kina azjatyckiego, przy czym ostatnio udało mi się obejrzeć dwa (a może i trzy i jeden niezbyt pamiętam?) koreańskie filmy.

Matka ‒ w sumie trochę się rozczarowałem, bo za ciekawe to to nie było. Obejrzałem to wczoraj, bo siedziałem i nie miałem, co robić. Postacie w filmie były irytujące, szczególnie główna bohaterka, która była rozhisteryzowana do granic możliwości, a jej syn był chyba lekko upośledzony. W każdym razie film kręci się wokół tego, że syn zostaje oskarżony o morderstwo, a ona próbuje go z tego wyciągnąć. Ogólnie dupy nie urywało. Czekałem aż coś się zacznie dziać i niestety przełom nie nastąpił.

Maskarada ‒ kolejny koreański film, ale tym razem historyczny. A jeśli chodzi o filmy historyczne kina azjatyckiego, to zwykle mają dla mnie coś ujmującego w sobie. I tym razem się nie zawiodłem. Były tam sceny rozbrajające, a także takie, które pewnie niektórych przyprawiałyby o obrzydzenie. Ale co z tego? Było to dość życiowe. Pokazywało, że mimo wszystko nawet osoby uważane za majestatyczne, w swoich czterech ścianach mają swoje ludzkie potrzeby. Choć film opiera się na tym, że próbowano zamordować cesarza, a na jego miejsce podstawiono zastępstwo z niższej kasty społecznej. No i właśnie główny bohater, będący przebierańcem zyskał sobie moją sympatię. Swoim podejściem, tym, jak potrafił zjednać sobie ludzi i w ogóle. Film strasznie mi się podobał, ale... no, wiadomo, że ten gatunek po prostu trzeba lubić. No i w sumie tu przy okazji mogę polecić też A Frozen Flower, który oglądałem już dość dawno temu, ale też był niesamowity.

I teraz, odbiegając już od Azji...

Hansel i Gretel: Łowcy czarownic ‒ tak, tak. To było już znudzenie poziomu hard i czysta ciekawość tego, co tam zmajstrowali. Generalnie... takie filmy po prostu nie są dla mnie. Właściwie nazwałbym to taką bajką dla dzieci, gdyby nie przemoc, ale wiadomo, jak to w dzisiejszych czasach bywa. Po prostu jestem dość wybredny w stosunku do efektów specjalnych, więc jak coś dla mnie wygląda tak... no. Aż nie umiem znaleźć słowa. „Sztucznie” w przypadku fantastyki nie zabrzmi dobrze, bo wiadomo, że to fikcja. Ale niektórzy potrafią zobrazować pewne rzeczy lepiej, wiadomo. W każdym razie osobiście nie polecam.

Podziemny krąg ‒ to obejrzałem dzisiaj. Choć już kiedyś próbowałem się za to zabrać. Obejrzałem początek i wyłączyłem. W zasadzie teraz trochę żałuję. Pomijając fakt, że ten film to kopalnia niezłych tekstów, to na dodatek naprawdę wciąga, pomimo tego, że moje oglądanie filmów opiera się na tym, że zwykle zatrzymuję je, by zrobić coś innego, a później do tego wracam. W każdym razie... podoba mi się. Pranie po mordach, zamęt, a prócz tego trochę filozofowania. I na koniec... mindfuck. Ale to tak bez spoilerowania, neh. Po prostu trzeba to obejrzeć.

Amen.

Hell - Niemiecki eee... Horror? Na bank niezbyt wysokiej klasy dzięki dialogom po niemiecku, chociaż pomysł sam w sobie genialny moim skromnym zdaniem. Obejrzane z przymusu, bowiem brakło mi w tej chwili internetu. Lols.
Całość skupia się na świecie któregoś tam roku, na którym nie da się normalnie żyć poprzez niewyobrażalnie gorący klimat. Wybuchy słoneczne spowodowały uaktywnienie promieniowania, czy czegoś tam.. No ludzie po chwili na słoneczku płoną jak po solarce. Główne bohaterki: Marie i Leoni starają się odszukać miejsce z wodą zdatną do picia, a pogata im Filip, potem [chyba] Tom. Swoją drogą, ten [chyba] Tom jest sexi.

Co ja obejrzałem... hmm...

• Resident Evil Damnation - tak. I jeszcze oglądałem w nocy. Ogólnie mam słabość do horrorów, chociaż przyznam, że cholernie się ich boję. Jedynak tylko w trakcie. Potem nigdy nie mam żadnych głupich wyobrażeń, że: „A nuż widelec coś siedzi pod moim biurkiem i czyha na to, aż włożę pod nie nogi. Co ja zrobię bez nóg?!” Po prostu jestem wrażliwy na nagłe, wysokie dźwięki. Kiedyś miałem odruch krzyknięcia. Teraz to duszę, czasami jedynie przykładając wierzch dłoni do ust. Sam film był bardzo dobry. Animowany. Z Leonem. I jak zawsze lubiłem Adę, tak w tej części jej znieść nie mogłem. Ona się zmieniła, czy to ja dawniej miałem inne wymagania co do kobiet?
• Nasza klasa – już pewnie wszyscy wiedzą, że to oglądałem, bo trułem dość potężnie na chatboxie. Niemniej – film stary. Bodajże... Rosyjski? Nie mam pojęcia. Nie zmienia to jednak faktu, że swoją ani to nowoczesne, ani szczególnie ciekawe, dziewczyny nieurokliwe, chłopcy brzydcy... jednak samo dzieło porusza ważne tematy. Są też sceny, które jak się pojawią, to chce się oglądać dalej z zapytaniem co główni bohaterzy zrobią teraz. Jak na początku nieco mi się dłużył, tak potem było coraz lepiej. I bardzo dobrze go wspominam.
• Wilkołak – koreański. Nie śmiać się, ale tak ryczałem, że aż matka mnie próbowała pocieszyć. Fuck this shit. Film genialny. Nie wiem, chyba to ja jestem taki wrażliwy, że wymusił u mnie łzy... albo to z tym filmem jest coś ewidentnie nie halo. Ale polecam. Bardzo. Opowiada oczywiście o pewnym chłopaku i dziewczynie, która ma problemy z płucami (przy wysiłku, ulicznym zanieczyszczeniu itp. nie może oddychać, mdleje). I ten gość co grał głównego bohatera... rany...

Ta, Take nudził się na praktykach, to spisał w zeszycie parę głupich rzeczy. A że ostatnio znów obejrzałem kilka filmów...

Snow Flower and the Secret Fan ‒ kolejny azjatycki film, który obejrzałem, tym razem chiński. Ogólnie to dramat, w który wpleciony zostało trochę kultury chińskiej, ale przede wszystkim skupia się na laotong, czyli takiej jakby tradycji, która łączy dwie kobiety dozgonną przyjaźnią i są one dla siebie, niczym siostry. Ten cały „układ” zawiązuje się wtedy, gdy dziewczynki jeszcze są małe i ‒ z tego, co pamiętam ‒ obowiązuje do momentu, gdy przynajmniej jedna z kobiet nie wyjdzie za mąż. Ale tu nie jestem pewien. Ogólnie film kręci się wokół dwóch Chinek, które mieszkają w Stanach i właśnie postanawiają zawiązać taki pakt, jako, że są przyjaciółkami. Okazuje się, że jedna z nich pisała o tym powieść, wiec film ma jakby dwie fabuły ‒ jedna historyczna, a druga z tych bardziej nowoczesnych czasów. Ale nie będę tego rozwlekał, bo jeszcze kogoś w błąd wprowadzę. Film nie był tak dobry, jak pozostałe, które oglądałem, niemniej jednak wciąż nie można mu zarzucić tego, że był zły. Właściwie był dość ciekawy, a jak ktoś interesuje się tradycjami kultur wschodnich, to może sobie to obejrzeć.

Modlitwy za Bobby'ego ‒ film oparty na faktach. Generalnie obejrzałem go wczoraj za sprawą Gilberta. Ta, wystarczyło słowo „gej”, a Take już wiedział, że chce to obejrzeć. Ogólnie film opowiada o bardzo religijnej rodzinie, wręcz religijnej do bólu, co siłą rzeczy łączy się z tym, że homoseksualizm jest uważany tam za chorobę duszy i ciężki grzech. Okazuje się jednak, że głównie to matka zaczyna bardzo naciskać na swojego syna, gdy okazuje się, ze ten jest gejem. Oczywiście twierdzi, że modlitwa i sesje u psychologa są w stanie go z tego wyleczyć. Trzeba przyznać, że w swoich uprzedzeniach kobieta jest wręcz irytująca. No, ale film obrazuje to, jak ludzie czasem naprawdę do tego podchodzą. Żeby jednak nie było za kolorowo, uważam, że wykonanie filmu mogłoby być lepsze, aczkolwiek to taki film, gdzie ważny jest jednak przekaz, a nie wykonanie. Niemniej jednak film mi się podobał, nie jestem zawiedziony, więc nie pozostaje mi nic innego, jak tylko go polecić.

Szybcy i wściekli 6 ‒ rany, strasznie się cieszę, że wreszcie udało mi się pojechać na to do kina, choć była to propozycja prosto z mostu. Czyli Take przyjeżdża do Shety i pyta, czy pojadą do kina. ~ Samochody, pościgi, wybuchy, dobre sceny, teksty... WSZYSTKO, czego potrzeba, by mnie zadowolić. Wiadomo jednak, że nie każdy lubi filmy tego typu, ale jeśli ktoś lubi akcję, a jeszcze tego nie obejrzał, to może tylko żałować. Ja osobiście nie omieszkam obejrzeć tego jeszcze raz, i jeszcze... Pewnie mi się nie znudzi.

― Potrzebujemy planu B.
― Planu B?! Potrzebujemy planu C, D, E... KILKA ALFABETÓW!

Tak na zakończenie. ~

The Host- Czyli inaczej Intruz. Kto nie czytał książki, niech żałuje, kto nie oglądał filmu - niech się cieszy. Generalnie historia dobra, aczkolwiek Amerykańcy zwalili to produkcją filmową. Historia toczy w przyszłości, gdy obce istoty z kosmosu starają się zasiedlić Ziemię. Są oni jednak rodzajem pasożytów potrzebujących gospodarza, zatem przejmują ciała ludzi, spychając ich świadomość w pustkę. Garstka 'rebeliantów' kryje się przed najeźdźcami i stara uratować gatunek ludzki, aczkolwiek lepiej klasyfikuje się to jako romans.

The girl with the dragon tattoo- Again... I to też nie jest ostatni raz. Kto nie zna ten powinien po prostu obejrzeć bez spoilera. Film dobry i nakręcony też nieźle, chociaż idealizacja Lizbeth [huh?] trochę gniotła estetykę.

O, też oglądałem Intruza już jakiś czas temu. I faktycznie trochę to zepsuli. Rany, a na końcu dali jej takie brzydkie ciało, że rany... Dobrze, że długo nie trzeba było patrzeć na tę twarz. ~

A Dziewczyna z tatuażem to wiadomo. Trudno to przegapić i film też mi się podobał.

Intruz był nakręcony... Źle. Bezwyrazowa twarz duszy była jeszcze zrozumiała, ale jej postanowienia i zachowanie zwalili na całej linii. Tropicielka też wyszła bez szału. Chociaż image mieli fajny. A to drugie ciało.... W książce było, że wbiła się w skórę efemerycznej rudej/blondyny o złotych piegach i w ogóle była jak laleczka. Z tą laleczką to im wyszło, chociaż zaczęli od złej strony. Jej napompowane usta były fe...

A Dziewczyna.... Smuciło mnie to, że Lizbeth jest taka 'zajebista'. Niby haker i informator, ale klik-klik i już wie wszystko a nawet więcej o morderstwach, których sztab policji nie mógł rozwiązać przez 40 lat? Przegięcie. Wszystko inne, włącznie z załatwieniem kuratora było epickie. Ich stosunki też były, jej... *o*

Powiem ci, że książkę czytałem bardzo dawno temu, więc niekoniecznie pamiętam, jak ona tam miała wyglądać. Ale faktycznie z laleczką im wyszło, bo wyglądała tak... sztucznie? Ogólnie ten wygląd był dziki. No, ale co poradzić? Ekranizacje rzadko są lepsze albo równie dobre, co książki. Ale, kurde, najlepsze było to, że nie znałem soundtracku do filmu, ale stwierdziłem, że pewnie dowalą tam Radioactive i... puf! Leciało na końcu. ~

No, tu masz trochę racji. Za łatwo jej to szło, ale z drugiej strony swoje wady też miała. Nie można znowuż powiedzieć, że była totalnie perfekcyjna.

WIEM! płakałam ;_; jak można zwieńczyć coś takiego radioactivem? ;_;

Jakie wady kocur? niezależna, wyszczekana, odważna, haker, informator, wysoki próg bólu, sadystka, nieufna... prawdziwy skurwiel, tylko nie czerpała przyjemności z czyjegoś cierpienia. Prócz wad cielesnych była świetna.

W sumie to nie mam pojęcia. Radioaktywność niewiele miała z tym wspólnego. *parsk*

No, ale warto zauważyć, że nie każdy lubi taki typ charakteru. Chociaż... no, może pod tym względem faktycznie trochę ją podkoloryzowali. Niemniej jednak takie postacie też są rzadkie, a właściwie poza nią nie widziałem żadnej w tym typie. Przynajmniej nie kobiety.

Obecność ‒ czyli co się dzieje, gdy Take i Sheta nie mają co robić. Gilbert nie mógł nas oprowadzać po Bydgoszczy, więc na spontana poszliśmy do kina pod hasłem: „W sumie i tak nie mamy, co robić”, a akurat trafiliśmy na odpowiednią godzinę. Oczywiście jest to kolejny film z działy opętań i nawiedzonych domów. Opowiada o rodzinie, która przeprowadziła się do jakiegoś domku na totalnym zadupiu, przy czym oczywiście okazało się, że miał on swoją „straszną historię”. Siłą rzeczy zaczęły dziać się tam dziwne rzeczy. I tak najbardziej mnie wkurzyło, że pies zginął tak szybko. W ogóle dlaczego w takich filmach zawsze giną zwierzęta? Wrrr. No, ale film sam w sobie nie był aż taki zły, biorąc pod uwagę, ze w ostatnich czasach trudno trafić na jakikolwiek dobry horror. Ten przede wszystkim zawierał dużo jumpscare'ów. Jeśli ktoś lubi ten gatunek, to zawsze może obejrzeć.

Snitch ‒ film akcji z tego roku. Ostatnio mi się nudziło i obejrzałem głównie dlatego, że miał dość dobre oceny. Dla mnie nie był jakiś szczególnie specjalny. Opowiada o kolesi, którego syn trafia za kratki przez niefortunną akcję z narkotykami. Zostaje wrobiony przez kolegę, który podsyła mu paczkę, a policja od razu po odebraniu jej wpada do jego domu. No i jego ojciec wierzy mu na słowo, że nie był dilerem, więc postanawia zrobić wszystko, by go stamtąd wyciągnąć, ponieważ za wskazanie grupy narkotykowej mogą obniżyć wyrok jego synowi, z tym, że on głupi nie chce nikogo zdradzać. I takie tam. W sumie nie chce mi się rozpisywać. Można obejrzeć, ale dla mnie aż tak wielkiego szału nie ma. Przynajmniej nie jest adekwatny do tego, co niektórzy o nim pisali.

No i na koniec Jeździec znikąd i Wolverine. W sumie nie chce mi się ich rozpisywać osobno. Rany... W zasadzie oba filmy bardzo mi się podobały. Szczególnie ten pierwszy, w którym Depp, jak zwykle zamiótł system odegraniem przydzielonej mu roli. A Wolverine... cóż. Nie jestem jakimś wielkim fanem X-Men, ale akurat ta postać przypadła mi do gustu, więc oddzielne filmy z nim mogę oglądać. No i polecam oba filmy oczywiście.

Silent Hill 2 - Apokalipsa - Po raz milionowy, jednak za sprawą pewnej małej osóbki, która chciała sprawdzić, czy ją przestraszy. O czym jest, chyba większość wie, jednak jeżeli znajdzie się jakiś ignorant, co nie ma pojęcia, to już tłumaczę. SPOILER ALERT - nosz kurna, cały dół.
Akcja toczy się wokoło Sharon z pierwszej części, która zmieniła imię na Heather, czy jakoś tak. Jest ona niewinną częścią duszy dziewczynki opętanej przez demona i terroryzującej miasteczko Silent Hill. Lekko[sic!] spoilerując powiem, że udaje się ona tam mimo wcześniejszych ucieczek. Film podobał mi się w dwóch momentach - przy akcjach z Piramidogłowym, bowiem jestem w typie zakochana po uszy, no i przy momencie z pająkiem marionetek, czyli mega-epicko-cudnym potworku stworzonym na potrzeby filmu. Pomijając wstawkę rodem z Obcego, to klimacik w sumie spoko, poza opanowaniem głównej bohaterki i sceną z ASDF MOVIE pt. 'Die Potato'. Generalnie polecam.

Naznaczony - Czyli kolejny horror z dzieckiem w roli głównej. W tym filmie przede wszystkim chodzi o to, że... jakaś tam rodzina przeprowadziła się do nowego domu (niee, to nie będzie kolejny, nawiedzony dom). Po jakimś czasie ukochany, a zarazem ciekawski, synalek zdecydował spaść z jakiejś drabiny, na którą wcześniej wlazła matka i złamała szczebel. Syn zapadł w śpiączkę, lekarze rozkładają ręce, bo nie wiedzą co mu jest. Gdy w końcu syn mógł "chorować" na śpiączkę w domu, podczas zmiany pościeli matka zauważyła krew. Gdy rozciągnęła materiał ujrzała jakąś dłoń o długich palcach niczym szpony. No i tak się zaczęło. Dalej działy się różne tam pierdoły, wzywanie księdza i na końcu ekipę antyduchową (cokolwiek...). No i taka baba z tej ekipy powiedziała, że synek jest jakimś tam wędrowcem. Ogółem film ciekawy, wystraszył mnie dość mocno w niektórych momentach. Powiem tyle, że zakończenie bardzo mnie zdziwiło no i powiązanie śpiączki syna z ojcem tez (nie, nie powiem o co chodzi...). Polecam.

Obecność - Film miał być dobry. Trąbili o nim wszędzie i w sumie mówili, ze taki super... że PODOBNO super. Właśnie, podobno. Okazało się jednak, że to kolejny horror o nawiedzonym domu gdzie w tragiczny sposób zmarło parę osób. Zdycha pies, spadają obrazki ze ścian, coś łapie dziecko za nogę, wzywanie egzorcystów, kolejne paranormalne wydarzenia, zakończenie. W sumie można obejrzeć, dupy nie urywa, szału nie ma, staniki nie latają.

Dom snów - Ten film był tak zajebisty i ciekawy, że mogłabym obejrzeć go drugi raz. Rodzina przeprowadziła się do nowego domu, a mąż rzuca prace dla rodziny. Okazuje się, że kiedyś tam ojciec zabił w tym domu swoją rodzinę. Matka wpada w szał i boi się, dziecko widzi że ktoś stoi w oknie, ojciec próbuje dowiedzieć się o co chodzi no i.... bum! Teraz nie bedę spojlerować, bo zdradziłabym wam całą radość z oglądania tego filmu. Ogółem polecam, nie spotkałam się jeszcze z takim filmem.