Co aktualnie czytasz?

Warte polecenia? Czy może lepiej odpuścić? Jak wrażenia?

Aktualnie skończyłem czytać Ściganego, którego autorem jest Simon Kernick i... wrażenie świetne. Autor tak bosko to opisał, że na końcu aż zapałałem sympatią do głównego bohatera, a to u mnie nie zdarza się zbyt często. Właściwie to nigdy. I ich charaktery, reakcje, oni cali byli tacy prawdziwi... ludzcy... niesamowite.


A w chwili obecnej zabrałem się za trzeci tom Anioła Nocy, Brent'a Weeks'a. Owwww, Kylar...

Rany, widzę, że temat pęka w szwach. Potrzebujemy nowych nici. Siostro, igła! A tak na poważnie: skończyłem niedawno wyżej wymienionego Anioła Nocy, trzecią część, czyli Poza Cieniem. Autor ma tak śmiesznie prosty styl pisania, że mi się spodobało. Serio. Niezła fabuła, genialny świat, bohater, który miał swoje zalety, ale miał również wady. Była miłość, świetne walki (no genialne ;-;), potwory, dobre zło i złe dobro. Nie lubiłem Elene... była zbyt... zbyt nieskazitelna, tak to nazwijmy. Wiecznie piękna, dobroduszna, miłosierna, cierpliwa... bleh. Nie znoszę takich aniołów. Za to Vi była całkiem w porządku, jak na... jak na kobietę, o. Ale najbardziej podobała mi się postać Wilka. Co ja poradzę, że mam słabość do takich bohaterów? I wcale nie ze względu na jego i--... pseudonim.

A aktualnie zabrałem się za Siewcę Wiatru, Kossakowskiej. Książka pożyczona od Arthura... jakieś... nie wiem... z pół roku temu? Ale zawsze mi coś wyleciało, nagle chwytałem za inną pozycję... i tak jakoś zleciało. Teraz wytrwam. ._.

Aktualnie czytam Gone Zniknęli autorstwa Michaela Grant'a. W sumie to... kurwa no zajebiste to jest! Fabuła jest powalająca, czyta się szybko i strasznie wciąga. Gdybym mogła (i chciała) to bym to przeczytała w dwa dni, ale skoro nie chcę żeby się książka skończyła to czytam to wolno. Nienawidzę jak się książka kończy, szczególnie taka, którą kocham. Szczególnie gdy nie mam dalszych części ...

A wracając do książki to:

"W mgnieniu oka
znikają dorośli
Nauczyciele. Policjanci. Lekarze.
Rodzice...

Zostają nastolatki. Dzieci. Niemowlęta
Milkną telefony. Nie działa Internet.
Nie ma telewizji.

Nikt nie wie, co się stało...
Pomoc nie nadchodzi.

Czas ucieka.
W dniu swoich piętnastych urodzin znikniesz.
Tak jak oni."

Polecam także Siewce Wiatru i kolejne części pt. Zbieracz Burz tom I i II.

Przeczytałem Siewcę. Podobało mi się... w miarę. Pewnie wielu zdziwię i przyprawię o pukanie się w czoło, ale mimo wszystko, książka, bohaterowie, nawet sama fabuła szczególnie mnie nie urzekła. Owszem, Kossakowska nieźle to przedstawiła. Zatarła idealistyczny obraz bożych piesków. To nie są słabe, obrzydliwie dobre postacie (lub, co gorsze chyba, obrzydliwie dobre i SILNE postacie). One są po prostu troszeczkę lepsze od tych złych, które — wbrew pozorom — również nie są przesadnie okrutnymi i bezwzględnymi gwałcicielami i mordercami. Może ja tego po prostu nie dostrzegłem? Może zbyt mało się wczytywałem? Może to ze mną jest coś nie tak? Albo może po prostu i zwyczajnie miałem zbyt wygórowane oczekiwania, bo osoby, które sięgnęły już po tę pozycję, strasznie mi ją zachwalały, więc wyobrażałem sobie sam Pan wie jak wiele. Żeby jednak nie było — nie uważam, że czas włożony w przeczytanie Siewcy Wiatru był stracony! Daimon miał swoje wady, ale był jedną z moich ulubionych postaci (dopóki się nie zakochał, co tu kryć). Podobała mi się też postać Drake`a (i tego jego... kumpla. Właściwie dwóch. Kamaela oraz... tego, który go uratował, którego imienia już nie pamiętam, huh) i Gabriela. Asmodeusz też był niezły, jak na tego złego. Nie wiem właściwie czego oczekiwałem. Chyba troszkę więcej brutalności. Zabrakło mi dreszczy i uczucia, że gdzieś rzeczywiście jest osoba, która podważa innemu człowiekowi oko łyżeczką. Zamiast tego mam coś na zasadzie: „syf, malaria, armagedon, ale szczegóły sobie dopowiedzcie”.

Aktualnie zabieram się za Cmętarz Zwieżąt, S.King`a. Rany... jak mnie palce rozbolały od tych błędów. xD"

Shev, rany... przez ciebie aż skombinuję sobie skądś tę serię. ._.

Siewca jest jedną z moich ulubionych książek. W sumie dlatego, że bardzo lubię wątki fantastyki, anioły, demony, pierdoły i czary mary. Bardzo lubie postać Daimona, ale tak jak i ty, do momentu aż się zakochał. Potem stał się taki... dziwny.. Tylko Hija, Hija i Hija. Ble... nienawidziłam tej baby szczególnie za to, że zabiła mi Daimona. To znaczy jego normalne "ja".

Jeśli chcesz skombinować sobie całą serie to... troche dużo tego.
Jest aż sześć faz. Niepokój, głód, kłamstwa, plaga, ciemność, światłość.

Ogółem z tego, co mi mówiła koleżanka to książka bardzo fajna. Ona przeczytała już chyba do 4 lub 5. W niepokoju opisywane jest co się stało, dociekanie dlaczego, przejmowanie władzy i takie tam. W fazie II głód jest opisany... no głód w sumie. Tyle wiem, że dzieci wyżarły słodycze, mięcho się zepsuło i nie mają co wcinać.
Dalej to nie wiem, ale w którejś części ludzie kaszlą tak mocno, ze wymiotują aż swoje płuca <3 yay!

Znaczy, ja nie mówię, że miłość jest zła czy coś. Ale prawda jest taka, że w książkach najczęściej to straszliwie psuje postacie. Tak samo było w Aniele Nocy, niestety. Kylar był zarąbisty... dopóki nie zaczął na każdym kroku wzdychać i jęczeć na temat Elaine... Jasne, miał swoje dobre momenty, a podanie mi na tacy zapłaty, jaką ponosił za powrót do życia to było coś, co mi się cholernie spodobało. Tylko... no, kurde. Te baby najczęściej przeszkadzają jednak. Robi się z nich takie pierdoły. Ceniłem Viv z Anioła, bo to była kobieta, która na dzień dobry powie ci: „spierdalaj” i nie jest uosobieniem wszystkich cnót. Była bardziej prawdziwa, mimo wszystko. ._. I to samo było w Siewcy. Kurde, Daimon miał takie zgniłe podejście do wszystkiego, że to aż cieszyło. I nagle ta Hija. I nagle myśli stały się kobaltowe, nagle kwiatki trzeba ochraniać, drzewa ratować, głodowi zapobiec... nie. To mi zniszczyło całą radość z czytania.

Cytat :

mięcho się zepsuło

APOKALIPSA. D:

I na ogół nie chwytam po takie długie serie, ale... wydaje się strasznie ciekawe. ._.

Czarny Wilk napisał:

Daimon miał takie zgniłe podejście do wszystkiego, że to aż cieszyło. I nagle ta Hija. I nagle myśli stały się kobaltowe, nagle kwiatki trzeba ochraniać, drzewa ratować, głodowi zapobiec... nie. To mi zniszczyło całą radość z czytania.

Dokładnie ._. Daimon miał być dupkiem z sarkastycznym podejściem, a Hija zrobiła z niego pierdołę jak ty to powiedziałeś.

Długie serie są... no długie i na ogół bardzo rozbudowane. Może pożrę całą tę serię, ale no cóż. E-booków nienawidzę. Ja lubie mieć książkę w rękach, a nie lampić się kolejne pare godzin w komputer, od którego chcę się oderwać.